Mijn probleem was/is dat ik van de hak op de tak kon springen.
Teveel wou en ideeën had.
Af en toe gefrustreerd, last kon hebben van woede en agressie.
Opgekropt?
Dat ik te veel dingen tegelijk wou doen, niet kan kiezen.
Blijf veranderen en aanpassen tot het perfect is, perfectionistisch?
Niet weten wat ik wou en zal kiezen daardoor.
Waar me op te focussen als je zoveel wilt.
Genegeerd en niet geholpen worden wanneer ik daar om vraag.
Niet gerespecteerd worden voor wie ik ben en al gedaan heb.
Niet op waarde geschat worden, bekritiseerd of onbegrepen.
Geeft niet, het is toch allemaal relatief en ik ben niet afhankelijk van andermans meningen of huidige omstandigheden.
Je bent wat er ook gebeurd, enkel en alleen altijd je visie, je droom, je verbeelding.
Dat is je hart.
Daarom heb je geen anderen nodig, behalve wie je al hebt. Of wat.
Je hebt alleen met jezelf altijd te dealen, dus zorg dat je jezelf leuk vind en een leuk persoon bent.
Ik zie helaas zelfs mensen dichtbij, beïnvloed door desinformatie. Krijg je er niet uit. Betreur dat.
Kan er niks aan doen door zelf het juiste blijven doen.
Stoïcisme is ook gewoon doen en niet erover praten. Het juiste voorbeeld geven.
Er is altijd werk aan de winkel, waar winst te behalen valt.
Het voelt *piep* als dingen niet lukken natuurlijk zoals gepland of dingen niet uitpakken zoals je had gewild. Uiteindelijk gaat het om de les en de reis en niet de eindbestemming, alles heeft een reden.
Het is oké.
